Hier vindt U de drie terreinen waarop wij als parochie actief (willen) zijn: liturgie (sacramenten), catechese en diaconie (waaronder gemeenschapsopbouw). Ter vitalisering van onze parochies wijst onze bisschop in zijn recente beleidsbrief (oktober 2020) verder nog op “drie speerpunten die de essentie van ons Kerkzijn samenvatten: mysterie, gemeenschap en zending”.
(1) Het mysteriekarakter van de parochie vraagt van de reeds betrokken parochianen om geloofsverdieping door persoonlijk gebed, liturgie en Bijbels-catechetische vorming. Want om Christus te kunnen verkondigen, moet je Hem eerst zelf leren kennen.
(2) De Kerk als gemeenschap vraagt de Kerk om parochies die zich op een zorgzame en liefdevolle wijze
om mensen bekommeren en waar mensen ook naar elkaar omzien. Daar waar de formele
structuren groter worden, is het goed om binnen het grotere kader kleine informele groepen te creëren, waardoor een gemeenschap van gemeenschappen ontstaat. Denk bijvoorbeeld aan de ziekenbezoekgroep, de jongerengroep of het zangkoor. Ook kennen we zogeheten ‘small christian communities’, die ieder hun eigen spiritualiteit bezitten, hun eigen activiteiten ontwikkelen en mensen
kansen bieden om hun talenten te ontplooien en daarmee hun verantwoordelijkheid als
lekengelovige te nemen.
(3) Het zendingsbewustzijn tenslotte groeit daar waar de noden in de samenleving zichtbaar en
voelbaar worden gemaakt: de nood aan materiële goederen, waar de diaconie een antwoord op probeert te geven; de nood van de eenzaamheid, waar liefdevolle aandacht en samenwerking een antwoord op is, maar ook de armoede aan diepere zingeving, waarbij we Jezus kunnen laten kloppen aan de deur van
het hart: door Hem met liefdevol en prudent enthousiasme expliciet aan de orde te stellen in
het getuigenis van ons leven en onze woorden.