Naast liturgie, de viering van de eredienst, is het getuigen van onze verbondenheid met Christus en zijn Kerk en doorgegeven van het geloof (catechese) wezenlijk verbonden met ons christen-zijn. Jezus zelf nodigt ons daartoe uit: “gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping” (Mc. 16,15). Wat wij als katholieken geloven vinden we samengevat in de Catechismus  van de Katholieke Kerk (CKK) die ter uitvoering van het Tweede Vaticaanse Concilie in 1992 werd gepubliceerd.

Helaas wordt er vanuit de parochies (nog) weinig of geen systematische catechese aangeboden. Dat komt omdat dit in onze streken tot voor kort gebeurde via de (katholieke) scholen. Niet alleen omdat het daarvoor bij de leerkrachten aan de nodige geloofskennis ontbreekt, maar ook en vooral omdat het draagvlak daarvoor bij de ouders voor ontbreekt, worden we steeds meer op onszelf teruggeworpen en moeten we erkennen dat het ook bij onszelf aan de nodige handvaten ontbreekt om op dit manco in te spelen.

In ieder geval kan wel gesteld worden dat geloofsopvoeding allereerst een zaak van de ouders. Aldus ook het 2e Vaticaanse Concilie:  “Wanneer de echtgenoten de eer en de opgave van het ouderschap te beurt vallen, zullen zij de taak van de opvoeding, vooral de godsdienstige, welke in eerste instantie bij hen berust, met zorg vervullen” (GS 48). Dat is ook wat zij beloofden toen zij hun kinderen ten doop hielden. Als parochie hebben we daarin allereerst een adviserende en faciliterende taak. Dat neemt niet weg dat wij binnen afzienbare tijd ook met een praktisch catechese-aanbod dienen te komen, willen wij als Kerk en parochie kunnen overleven.